Bence tamamen ''hassiktir ölüyorum ne bok yiycem lan şimdi'' şeklinden düşünen kişinin beyninin ''Ne bok yiyeceği'' konusunda fikir edinebilmek amacıyla eski hatıralara bakma ve bu bakış sonucunda bir çıkış yolu bulma çabası olarak tanımlıyorum. Ancak bu sadece ölüme yaklaşınca başına geliyorsa bir insanın, o insan maldır. Evet maldır. Neden mi? Şöyle...Şimdi arkadaşım sen oturup hayatın konusunda bazı şeyleri oturup etraflıca tartmıyor ve kendinle tartışmıyorsan, o ''hassiktir'' duygusunu yaşadığın zaman şaşırıp bir ''hassiktir'' daha çekmeye mahkumsun. Bak ben ne güzel oturup düşünüyorum. Yaptığım tüm embesillikleri kafamın bir köşesine yazıyorum ve bunları tekrar yapmamak için nasıl bir yol izlemeliyim diye düşünüyorum. Ha izliyor muyum? Belki biraz, ama sonuçta yine aynı hatayı yapıyorum. Dersen ki ''ben de yapıcam aynı hatayı o zaman niye düşüneyim oturup'', ben de derim ki; sen ben misin lan it?! Düşün diyorsam düşün, bir bildiğimiz var da konuşuyoruz.
Neden bu konu hakkında yazıyorum? Kendimle alakasız, yaptıklarımla alakasız bir konu sonuçta. Ya da bu konu hakkında neden bu kadar aggroluyorum?Geçtiğimiz birkaç gün içinde üst üste ölüm haberleri aldım çünkü. (Tekrar buradan başsağlığı diliyorum yakınlarına- Yardım edebileceğim bir şey varsa her zaman hazırım oğlum bak). Ve bu haberler ardından ben de üzüldüm elbette. Yakından tanımasam da hayatını kaybedenleri, tanıdığım kişilerin kayıpları beni de üzüyor, çünkü sevdiğim insanların üzülmesi beni de etkiliyor.
Uzun lafın kısası, adam olun ve hayatı, geçmiş ve gelecek kavramlarını boşvermeyin. Çünkü aynı futbol gibi, son dakikalarda yenen golün telafisi zor oluyor.Bu nedenle bu konu hakkında düşünmeye sevk ediyorum sizi.
sevk ol, sevk ol, sevk ol
